مادرم غم فراق تو در باورم نمیگنجد. تقدیم به مادر مهربانم که در تاریخ19خرداد 1391 قدم در راه بی بازگشت گذاشت. امروز با شاخه گلی سرخ ودستانی لرزان به دیدارت می آیم. این اشک های من از سردلتنگی است. دلتنگی برای بوسه زدن بر دستهای مهربانت. امروز دلم آتش گرفت ودوباره جای خالیت را حس کردم. می دانم جای تو خوب است. وفرشته های آسمان امروز را برایت جشن می گیرند. آخر میدانم که بهشت زیر پای توست. کاش فقط امروز نگاهت را داشتم. خدایا کاش فقط یک بار دیگر.

ف ر شت ہ م هتآب. و قتے ت نها ش בے بבوל کہ פ בآ ه مہ رو بیر وל کرבه تا פ وבت باشے و פ وבش. براي خارج سازي از هك به وبلاگ زير مراجعه كنيد. بس م اللﮧ ال ر פم ל ال ر פیم. ق ل ه و الل ﮧ أפ ב. الل ﮧ الص م ב. و لم ی ك ל ل ﮧ ك ف وا أפ ב. ص בق اللﮧ ع لے الع ظیم. س لام בوستاל ع زیز. بﮧ وبلاگم פ وش اومבیל.

باز باید خنده را به زور بر لبهایم بنشانم. باز باید مواظب اشک هایم باشم. دندونی که لقه رو باید کشید. بعدش حس خالی بودن جاش چند روز روی اعصابته. بعدش انگار نه انگار که روزی اونجا دندونی بوده. و این درست حکایت بعضی از آدمهای زندگیمونه. فلانی می گوید من که قابل نیستم با خدا خلوت کنم. عزیز من هر چه ناقابل تر باشیم خدا بیشتر اهمیت می دهد. خدا کسی نیست که فقط خوب ها را انتخاب کند.

تقديم به آن كس كه در كنارم نيست ولي بودنش به من شوق زيستن مي دهد. چوبی در آستینم کرده است. که معنای سکوت تلخ مترسک را امروز میفهمم. من نه عاشق هستم و نه محتاج نگاهی که بلغزد بر من من خودم هستم و تنهایی و یک حس غریب که به صد عشق وهوس می ارزد. نزدیک شدن به افکار دختری که روزها مردانه با زندگی میجنگد. اما شب ها بالشش از هق هق دخترانه اش خیس است. به زیبایی چشمهای پف کرده.

غلط کردم گفتم مواظبش باش. عش ق ب رباد رفته. از اب و گل دارم بفرما بشکنش. هرجا سخن از اعتماد است.

گهی شاد و گهی غمگین. بر لب چشمه ی عشق. بر سر کوچه ی مهر.

انگآر בآروخانﮧ هم میבآنב زخم خورבیم. کﮧ بقیﮧ پولمآכ رآ چسب زخم میבهב. ک ب و بلاگ م ט اوم בیב. ن ظ ر خ صوصی ب هیچ وجه. בو بآر آپ مﮯ کنم. واﮯ ب حالت اگه نخونבه. ازش خوش م نمیآב پس کپﮯ کنیב. م و ف ق باشیב. شنبه بیست و چهارم دی ۱۳۹۰.